...Επειδή στον ξύπνιο μου τη βλέπω παντού! Σε κολώνες ψηλά και χαμηλά, και από τις δυο πλευρές, σε κάγκελα, σε σύρματα, σε τοίχους, σε βιτρίνες, σε κάγκελα... όπου κι αν γυρίσω να κοιτάξω, Χαρούλα, εκεί είσαι..! Δεν έφταναν οι αφίσες, γεμίσαμε και φλάιερς... και πανώ..!Σε αγαπάω, σε ακούω, αλλά σε χόρτασα από... τις αφίσες. Τόσο, που στη συναυλία δε θα πάω. Σε χόρτασαν τόσο τα μάτια μου, που δε σε θέλουνε... τα αυτιά μου! Γιατί τόσο χαρτομάνι; Υποψιάζομαι πως θα σε βλέπουμε για πολύ πολύ καιρό μετά τη συναυλία σου... Ευτυχώς έχι πιάσει αέρας...
Καλή μου Χαρούλα, εσύ δε φταις που δεν έμεινε μέρος χωρίς το πρόσωπό σου. Σίγουρα δε θα ξέρεις τίποτα για όλα αυτά. Αλλά στη Νάξο έρχεσαι και εμείς εδώ δεν ξέρουμε τι θα πει πολιτισμός. Γιατί αν ξέραμε θα είχαμε και μέτρο...
Φαντάσου να είχαμε (λέμε τώρα) πολλές ανάλογες συναυλίες φέτος...
Δε μας σώζει η ανακύκλωση...
2 σχόλια:
pio einai to mail sou Naxiest?
naxiest@gmail.com
Δημοσίευση σχολίου